Widok FPP narzuca duże ograniczenia. W kadrze mieści się jedynie część broni i to ona jest najistotniejsza dla grafika. Elementom należy tak odpowiednio dobrać ułożenie i proporcje, aby wykadrowany obrazek pokazywał dużo więcej niż naprawdę widać. Należy przelać w widoczny kawałek broni cały jej charakter. Dlatego podczas pracy nad sylwetką, warto sprawdzać, czy to co widzimy w rzucie FPP, odpowiada cechom całego przedmiotu.
W wypadku, gdy rekwizyt jest osadzony statycznie, po prawej stronie ekranu, jego lewa strona jest zdecydowanie ważniejsza. To założenie prowadzi czasem do sytuacji w której pewne fragmenty zostają odbite lustrzenie, aby model ciekawiej prezentował się w kadrze.
W przypadku, gdy w grze występuje system ulepszania (upgrade) lub dostosowywania broni (customization) należy rozpatrywać wszystkie możliwe konfiguracje. Dzięki temu, już na wczesnym etapie jesteśmy w stanie określić problemy wynikające z połączeń dodatków (attachments). Do najbardziej typowych należą:
- przecinanie się geometrii różnych dodatków (attachments),
- zła skala dodatków (attachments),
- niespójna szerokość elementów mocujących (np. szyny),
- złe ustawienie, wynikające z wzajemnego wykluczania się dodatków (attachments) – np. brak możliwości zainstalowania latarki i granatnika.
Przykład rozbudowanego systemu konfigurowania broni (customization). W tym wypadku wszystkie elementy składowe musiały zostać przemyślane i dopasowane już na etapie modelu whitebox.